PDS - Deel 7

Vandaag alweer deel 7 van mijn verhaal over prikkelbare darm syndroom, ook wel verkort PDS genoemd. Inmiddels zijn we aanbeland in het jaar 2008.

In 2008 toen het bleek dat het echt geen betere kant op zou gaan en ik het enorm beu was dat PDS mijn leven zo beïnvloedde, besloot ik naar de dokter te gaan. Ik wilde bij mijn zoveelste ontsteking gewoon heel erg graag naar het ziekenhuis doorgestuurd worden zodat ze opnieuw zouden kijken naar mijn ziektebeeld. Ik was op een gegeven moment zo bang om op mijzelf te wonen en ik wilde niet dat die angst mijn mogelijkheid om op eigen benen te staan zou tegenhouden. Het idee dat ik in een mogelijk eigen huisje minutenlang buiten westen zou liggen zonder enige hulp in de buurt maakte me enorm bang. En ik wilde niet in angst leven, daarom zou ik de angst dus aanpakken en mijn toekomst niet uit de weg gaan. Ik dacht: Je laat je leven toch niet volledig beïnvloeden door je ziekte? Strijdlustig ging ik naar de huisarts.

De huisarts stuurde mij door naar het ziekenhuis waar ik de vrouwelijke internist weer kreeg. Deze keer stonden er nieuwe dingen op het menu. Ik zou naast de welbekende bloedafname en ontlasting onderzoek meerdere onderzoeken krijgen. Deze waren ook anders dan voorgaande keren.

Waterstof-ademtest

Zo kreeg ik een H2 Ademtest. Dit is een onderzoek van 3 uur waarbij je van tevoren een suikerdrankje met lactose krijgt. Het is een lang onderzoek en niet zwaar, dus ik mocht een boekje meenemen om mijzelf bezig te houden. Ik werd op gezette tijden teruggeroepen om met een knijper op mijn neus uit te blazen in een tuutje. Het tuutje zat aangesloten op een slang en de slang kwam uit op een apparaat dat het lactose-gehalte in je adem meet.
Bij een bepaalde waarde, wordt er vastgesteld dat je lactose-intolerant bent. Mijn waardes bleven constant laag. Tot ik bij de laatste keer ademen terugkwam, toen kwam mijn meting ineens hoger uit (het werd geleidelijk hoger) waardoor ik werd gevraagd nog iets langer te blijven om te checken of mijn adem later wel een lagere waarde aan gaf. Dat deed hij niet, waardoor het erop leek dat ik lactose-intolerantie had.

Diëtiste

Na de uitslagen van de eerste onderzoeken besloot de arts eerst dat ik naar een diëtiste moest gaan. Zij gaf aan dat ik last van lactose had en verwees mij door. Maar wat voor een dieet moest ik krijgen? Natuurlijk had de arts een waar doktershandschrift waardoor ik niet kon lezen wat het was en de diëtiste dus ook niet. We gingen maar voor een lactose-vrij dieet in plaats van bijvoorbeeld een lactose-arm dieet want dat zou elke vorm van lactose uitbannen. Ik moest eerst een paar weken lactose-vrij eten en drinken en daarna moest ik JUIST lactose eten en drinken. Eliminatie en provocatie zoals dat heet. Ik woog iets minder dan 58 kilo toen ik begon met het dieet. Ik vond het heel erg moeilijk om lactose-vrij te eten want het smaakte niet zo lekker en bovendien moest ik heel erg opletten. Lactose zit werkelijk overal in!
Helaas hielp het dieet niet, want mijn maag deed tijdens het dieet heel erg veel pijn. Ik was op zoek naar lactosevervangers voor tijdens mijn dieet en dat bleek ook niet zo lekker te gaan...


Lees volgende week hoe het af liep met de lactosevervangers in PDS - Deel 8.



Eerder in deze serie verschenen:
Deel 1 - PDS: Wat is het en hoe begon het bij mij?
Deel 2 - Mijn eerste aanval en onderzoeken in het ziekenhuis
Deel 3 - Mijn ziekenhuisopname door hevige PDS
Deel 4 - Ter observatie liggen en mijn herstellen
Deel 5 - Mijn ondergewicht, vermoeden van ziekte van Crohn en ziekenhuisonderzoeken
Deel 6 - De uitslagen, mijn tweede aanval en de angst waarmee ik moest leven

Labels: , ,